de laatste uren

26 november 2016

De laatste uren, wat zijn die 3 maanden toch snel gegaan! Ik weet nog goed dat ik op het vliegveld stond en niet echt goed wist waar ik eigenlijk aan begon. We hadden een accommodatie voor 2 nachten geboekt dat was alles... Voor ons niet echt iets wat bij ons past. Het liefst zoeken we alles eerst heel goed uit... Maar het is in de loop van de maanden wel verandert. Er is altijd een plek om te slapen niet altijd een plek die je zelf snel zou uitkiezen. Maar je kunt er slapen! En het is toch maar vaak voor 1 of 2 nachten. Deze maanden hebben Sebas en ik elkaar nog beter leren kennen. Hoe kan het ook anders 24 uur per dag 7 dagen per week bij elkaar. Gelukkig slaan we elkaars hersenen nog niet in en houden we nog van elkaar langzamerhand begint thuis ook goed te klinken iets waar je weer naar uit kunt kijken. Je eigen huis, je familie en vrienden maar ook je werk. Echt terug naar de realiteit, ik denk dat dat nog wel even moet wennen straks. Het geluid van een wekker bijvoorbeeld... Maar wat hebben we veel gezien en gedaan! Deze reis zullen wij nooit meer vergeten, echt een onvergetelijke ervaring. En of we het een volgende keer anders zouden doen, denk het niet. Wij zijn eigenlijk boven alle andere dingen uit dankbaar dat we dit hebben mogen mee maken en dat we veilig en gezond weer terug komen! Wij stappen zo het vliegtuig weer in. Om vervolgens 27 uur onderweg te zijn. Over 1 ding hoeven ze thuis niet in te zitten namelijk dat ik volgend jaar dit weer doe.. Want duurt echt nog wel weer een paar jaar voordat ik zo lang in een vliegtuig ga zitten Tot over 27 uur heel veel liefs Sebas en Jet ❤️